Hz. Ömərin gəlişi və ibn Ərkamın Evinin Tərk Edilməsi

Ömər isə səsini bir az da azaldaraq: “Qorxma!” −  deyir. Sonra da həmin səhifələri oxuyub  geri qaytaracağına dair söz verir.

Bir az əvvəl al-qan içində olan bacısının sevinci yerə-göyə sığmırdı. Qardaşının imana gələcəyini hiss etmişdi, çünki Hz. Fatimə Öməri yaxşı tanıyırdı. Ömər məsələsi  həll olmuşdu. Buna görə də Hz. Fatimə bir addım da atır:

− Ey qardaşım! Sən hələ şirkin kiri içindəsən, halbuki bu Qurana natəmiz olanlar əl vura bilməz, − deyir.

Yaxşı, bəs nə etmək lazım idi?

Hz. Fatimə Ömərə qüsl haqqında məlumat verir... Çünki Quran Allahın kəlamıdır və o, Allahın razı olduğu şəkildə ələ götürülməli idi.

Bu, Ömər üçün böyük imtahan idi. Amma o, bu böyük zərbədən sonra qəti qərarını vermiş və seçimini etmişdi. Gedir və bacısının öyrətdiyi kimi qüsl alır. Bir az əvvəlki qəflətin yerini cənnət bağlarındakı rahatlıq almışdı, çöhrələrdən xoşbəxtlik yağırdı.

Bu ərəfədə Hz. Fatimə “Taha” surəsi yazılan səhifələri Ömərə verir. Ömər oradakı ayələri oxuyurdu. Bir yerə gələndə özünü saxlaya bilmir və:

−  Nə gözəl kəlam. Nə şirin ifadələrdir bunlar, − deyir.

Digər tərəfdə də gizləndiyi yerdən Ömərin Quranı oxumasına qulaq asan və oxuyandan sonra da fikrini bildirən izahına şahid olan Habbab ibn Ərətt təkbir gətirib hayqırmaqdan  özünü güclə saxlayırdı. Hələ dünən axşam İbn Ərkamın evində edilən dua bütün canlılığı ilə yaddaşında idi. Bir dua bu qədər qısa vaxtda qəbul edilər və iki Ömərdən biri bu qədər tez haqqa təslim olardımı? İndi Habbab gizləndiyi yerdən buna şahid olurdu. Çox keçmədən həyəcanını yatıra bilməyən Habbab gizləndiyi yerdən çıxır və Hz. Ömərə:

− Ey Ömər! Allaha and olsun ki, mən sənin Allah Rəsulunun duasına məzhər olduğunu ümid edirəm. Dünən mən Onun “Allahım! Nə olar, dinini bu iki Ömərdən biri ilə gücləndir: Ömər ibn Xəttab və Amr ibn Hişam,” − deyə dua etdiyini eşitdim. Ey Ömər, Allaha and olsun ki, məsələ budur, − deyə səslənir.

Hz. Ömər iki gözlənilməz hadisə ilə birdən qarşılaşmışdı. Əvvəla, Habbabın burada nə işi var idi, indiyə qədər harada idi? Niyə gizlənmişdi və indi nəyə görə gəlib bunları deyirdi?

Onun üçün ikinci gözlənilməz məsələ isə öldürmək üçün qılınca qurşanıb yanına can atdığı Allah Rəsulunun böyüklüyü idi. Arada ancaq bu qədər bir fərq ola bilərdi. Sən Onu öldürmək istəyirsən və bu məqsədlə yola çıxırsan, O isə sənin imanını xilas etmək üçün vaxt ayırır və Rəbbinə dua edib yalvarır. Aman Allahım, bu, nə əzəmət idi? Bu nə böyüklük idi?!

O zəhmli Ömər artıq xəcalət çəkirdi. Habbaba tərəf dönüb:

− Ey Habbab, mənə Məhəmmədin yerini göstərə bilərsənmi? Dərhal onun yanına getmək istəyirəm, − deyir.

− İndi O, səhabələri ilə birlikdə Səfa təpəsində bir evdədir.

Artıq Ömərin hədəfi məlum idi. Hərçənd, bu ünvan səhərki hədəflə eyni idi, amma bu dəfə niyyət fərqli idi.

Çox keçməmiş İbn Ərkamın qapısı döyülür. Deşikdən çölə baxan səhabə gələnin Ömər olduğunu görüb həyəcan və qorxu içində tez Allah Rəsulunun (s.ə.s.) hüzuruna qaçır:

− Ey Allahın Rəsulu! Gələn Ömərdir. Qılıncına qurşanıb qapıda gözləyir, − deyir. Hz. Həmzə tez ayağa durur:

− Ey Rəsulallah, icazə ver, gəlsin! Əgər xeyir məqsədlə gəlibsə, onu bağrımıza basarıq. Amma pis bir niyyəti varsa, o vaxt biz qılıncını alar və onu elə öz qılıncı ilə öldürərik!

Rəsulullah (s.ə.s.) da başqa cür fikirləşmirdi. Duanın necə böyük silah olduğunu deyən, əllərini açıb Ömər üçün dua edən O deyildimi? Əlbəttə, bu çətinliklər qarşısında Allah (c.c.) Sevgili Peyğəmbərini (s.ə.s.) tək qoymur və istəklərinə cavab verirdi. Allah Rəsulu (s.ə.s.) şükür içində: