İlk dost, ilk zövcə və ilk iman edən
Hz. Xədicə ilklərin də ilki idi. İlk dost, ilk zövcə və ilk iman edən idi, Cəbrailin öyrətdiyi ilk dəstəmazı Peyğəmbərimizdən öyrənib Onunla ilk dəfə namaz qılan da o idi. Xədicənin hərfi mənası da “erkən doğulan” deməkdi. Onun şəxsində isimlə təmsilin uyğunluğu o qədər aşkar idi ki, onun qədir-qiymətinə çatmaq mümkün deyildi. Çünki O, Səadət əsrində doğan ilk ulduz və ilk günlərin ilk gülü idi. Belə bir “ilk”lik fürsətini əlindən verən Afif ibn Ömər sonralar peşmançılığını belə dilə gətirəcəkdi:
“Cahiliyyə dövründə ticarətlə məşğul olurdum. Bir gün yola düşüb Minada Abbas ibn Əbdülmüttəlibin yanına getmişdim. O əsnada ora bir adam gəldi. Əvvəlcə günəşə baxdı və günəşin əyildiyini görüb namaz qılmağa başladı. Sonra bir qadın gəldi, o da arxasında namaza qoşuldu. Ardınca həddi-büluğ çağına hələ təzəcə girmiş bir uşaq gəldi və namaz qılmağa başladı. Abbas ibn Əbdülmüttəlibdən onların kim olduğunu soruşdum. Cavabı belə oldu:
– Bu, Əbdülmüttəlibin oğlu Abdullahın oğlu Məhəmməddir. Mənim də qardaşım oğludur. Nəbi olduğunu deyir. Ona bu qadın və uşaqdan başqa inanıb tabe olan yoxdur. Bu qadın xanımı Xədicə bintu Huveylid, uşaq da əmisinin oğlu Əli ibn Əbi Talibdir.
Kaş mən də o gün İslamı qəbul edib dördüncü olaydım”.
