Ayrılıq vaxtı yaxınlaşır
Xədicən illər kədərlə yoğrulmuşdu elə bil. Qasımın ardınca körpə Abdullah da dünyanın bütün sıxıntılarından qurtulub iməkləmə çağında əbədi gözəlliklərə pərvazlanmışdı. Bir tərəfdə qıtlıq, yoxluq içində keçən ağrılı-acılı illər, digər tərəfdən də arda-arda dəyən ayrılıq zərbələri vardı. Əbu Talibin vaxtı çatmışdı; gün gəldi, o da getdi. Allah Rəsulu üçün şəfqətli bir ata, etibarlı arxa və ürəyigeniş bir əmi artıq həyatda yox idi. Xədicə Rəsulullahın dərdinə həmdəm ola bilmədi, çünki özü də artıq ölüm döşəyində fani aləmə əlvida deyirdi. Ondan ayrılmaq çətin olsa da, malı və canını davası uğrunda fəda etdiyi həyat yoldaşının qolları arasında əbədi həyata köçmə vaxtı çox uzaqda deyildi.
Əbu Talibin vəfatından üç gün keçmişdi. Allah Rəsulu (s.ə.s.) xəstə yatan Xədicəyə baş çəkdi. Çox kədərliydi, ən böyük arxası və hamisi Əbu Talibi iman gətirmədən torpağa tapşırmışdı. Düzdür, onun inanması üçün çox çalışmışdı, amma dilindən heç cür təsdiqedici söz eşidə bilməmişdi. Digər tərəfdən, ən yaxın dayağı da onunla vidalaşırdı artıq. Həm də bir vaxtlar Məkkənin ən zəngin qadını ola-ola bu gün aclıq və sıxıntıdan iki büklüm olmuş, sürgün həyatının məşəqqətləri ilə çarpışa-çarpışa gedirdi.
Bir minnət duyğusu ilə yanına yaxınlaşdı. Allah Rəsulunun dilindən məna dolu cümlələr süzüldü:
– Ey Xədicə, mənə görə sən də bu sıxıntıları dözməyə məcbur oldun və özünə layiq həyatı yaşamadın.
“Əslində, sən bu zülmlərə layiq qadın deyildin. Kərəminin əvəzində kərəm deyil, əzablar gördün” demək istəyirdi. Və sonra əlavə etdi:
– Ancaq unutma ki, Allah hər sıxıntı və çətinliyin ardınca mütləq çoxlu xeyirlər verəcəyini murad etmişdir…
Əbu Talibdən sonra ən önəmli dayağı da artıq həyatda deyildi. Hicrətdən üç il əvvəl bir mübarək gecədə, 65 yaşında ikən dünya və dünyanın bütün sıxıntılarına əlvida deyərək, səs-küy və yorğunluqdan uzaq, incilərdən hörülmüş əbədi məkanına köçdü. Beləliklə, o, Hirada doğan günəşin ardından bir Qədr gecəsi başladığı yeni həyatı yenə bir Qədr gecəsi tamamladı. Əbədi yurdun ilk qapısı olan Hacun qəbiristanındakı məzarına Allah Rəsulu öz əlləri ilə dəfn etdi.
