Yeni hücum və Xəndək

Bəni-Qureyzə

Rəsulullah (s.ə.s.) əshabı ilə birlikdə Mədinəyə qayıtmışdı. Silahlarını bir kənara qoyaraq istirahət edirdilər. Aişə validəmizin hücrəsinə çəkilən Allah Rəsulu bir az su istəyir, bununla əl-üzünü və başını yuduqdan sonra da Məscidi-Nəbəviyə yönəlir, əshabı ilə birlikdə günorta namazını qılır.

Sonra yenidən evinə qayıdır. Bu zaman qapı qarşısında başı sarıqlı və zireh geyinmiş bir adam görür. O, üstünün toz-torpağını çırparaq Allah Rəsulunu çağırırdı.

Səsi eşidən kimi yerindən sıçrayan Rəsulullah (s.ə.s.) onun yanına gəlir. Onun (s.ə.s.) təlaşını görən Aişə validəmizi də maraq bürüyür. Qapının yanına qədər gəlib nə baş verdiyini görmək istəyir. Çölə çıxan Rəsulullah (s.ə.s.) həyəcanlanmışdı, çünki Dıhəytül-Kəlbi surətində gələn Cəbrail idi.

– Ya Rəsulullah, – deyir, – silahınızı yerə qoymaqda çox tələsirsiniz! Düşmən gələndən bəri biz mələklər silahımızı yerə qoymadıq! İndi də Hamraül-Əsədə qədər onları təqib edərək bir təhlükə gəlməyəcəyinə əmin olduqdan sonra geri dönmüşük. Allah onları böyük bir məğlubiyyətə düçar etdi. Allah səni əfv etsin: biz bu işdən əl çəkmədik, bəs siz niyə bir kənara çəkildiniz? Haydı, gedirik, çünki Allahın Sənə Bəni-Qureyzə ilə savaş əmri var. İndi mən yanımdakı mələklərlə qalalarını sarsıtmaq üçün onların yurduna gedirəm. Əshabını götür Sən də gəl!

Səhabələrinə qarşı daim mərhəmətli olan Rəsulullah (s.ə.s.) onların yorğun olduğunu düşünüb:

– Əshabım olduqca yorğundur. Dincəlmələri üçün heç olmasa, bir neçə günlüyə icazə versə idin!

– Heç gözləmə və düşmənin üstünə get! Allaha and olsun ki, mən başlarına külüng kimi enəcək və onları yurdları ilə birlikdə sarsıdacağam, – deyir Cəbrail.

Deməli, gözləməyə vaxt yoxdu. Cəbrail də sözünü bitirərər-bitirməz geri dönmüş və yanındakılarla birlikdə çoxdan irəliləməyə başlamışdı.

O ana qədər baş verənləri qapı arxasından izləyən Aişə validəmiz yenidən evinə dönən Allah Rəsuluna:

– Ya Rəsulullah, – deyir, – bu danışdığın adam kim idi?

– Sən də onu gördünmü? – deyə soruşur Allah Rəsulu.

– Bəli.

– Onu kimə bənzətdin?

– Dıhyə ibn Xəlifə əl-Kəlbiyə.

– O, Cəbrail idi. Bəni-Qureyzə üzərinə hücum etməyi əmr edir!

Çox keçmədən Mədinə küçələrində Allah Rəsulunun carçısı:

– Hər kim Allah Rəsulunu eşidir və itaət edirsə, əsr (ikindi) namazını Bəni-Qureyzə yurdunda qılsın,^[21] – deyə səslənir, səhabələri xəyanət yurduna yürüşə çağırırdı.

Zilqədə ayının iyirmi üçü idi. Mədinədə yenə də Abdullah ibn Ümmi Məktum vəkil təyin edilmiş, Xəndəkdən sonra hələ yığılmamış bayraq da Hz.Əliyə verilmişdi. Özü də zireh və dəbilqəsini geyərək silaha qurşanmışdı. Quyruğunun uzunluğuna görə Luhayf adını verdiyi atına minmiş, üç min səhabə ilə birlikdə Bəni-Qureyzə yurduna doğru hərəkət edirdi.

Bəni-Nəccar yurduna çatanda onları gözləyən iki hərbi dəstə ilə qarşılaşırlar. Təəccüblü idi. Bəni-Qureyzə üzərinə yürüş əmri buralara qədər ancaq çatmış olardı. Bəs bu adamlar nə vaxt hazırlanıb yola düşmüşdülər? Buna görə də:

– Buralara kimsə gəlibmi? – deyə Allah Rəsulu soruşur.

– Bəli, – deyirlər – yəhəri məxmərlə örtülmüş Dıhəytül-Kəlbi buradan keçərkən bizə: "Bir azdan Rəsulullah burada olacaq," – dedi və silahları da götürüb dərhal yola çıxmağı əmr etdi. Biz də ona görə indi buradayıq.

Deyilənlər Cəbraildən xəbər verirdi və Rəsulullah (s.ə.s.):

– O, Cəbrail idi. Allah bəni-qureyzəlilərin qəlbinə qorxu salmaq və qalalarını dağıtmaq üçün onları göndərdi, – buyurur.

Aralarında Əbu Qatadənin də olduğu bir dəstə səhabə ilə öncül qüvvə olaraq irəliləyən Hz. Əli hamıdan əvvəl çatmışdı Bəni-Qureyzəyə. Onun gəlib Rəsulullahın bayrağını qarşılarına sancmasına qəzəblənən bəni-qureyzəlilər ağızlarına gələni danışır, Allah Rəsulu  ilə möminlərin analarına təhqir yağdırırdılar. Utancverici ifadələr idi. Səhabələr eşitdikləri qarşısında donub qalmışdı. Amma yenə də özlərinə yaraşanı edir, susurdular. Sadəcə:

– Aramızdakı məsələni yalnız qılınc həll edər, – deyirdilər. Hz. Əli Əbu Qatadəyə bayrağın yanında gözləməyi tapşırıb dərhal geri dönür və  Rəsulullahın hüzuruna gəlir:

– Nə olar bu çirkin insanlara yaxınlaşma. Hər halda Allah onlara qarşı mübarizədə Sənə yardım edəcək, – deyir. İnsan Sərrafı məsələnin nə yerdə olduğunu hiss etmişdi, öncə:

– Sən Mənim geri dönməyimi niyə istəyirsən? – deyə soruşur.

Hz.Əli eşitdiklərini xatırladıqca qulaqlarına qədər qızarırdı. Dinmir. Onda Allah Rəsulu:

– Güman ki,  onlardan Mənim haqqımda çirkin sözlər eşitdin, – deyir.

– Bəli, ya Rəsulullah, – deyə bilir Hz.Əli. O qədər utanırdı ki, Allah Rəsulunun üzünə belə baxa bilmirdi. Təsəlli yenə də Allah Rəsuluna (s.ə.s.) qalmışdı:

– Əgər onlar Məni görsə idilər, bunların heç birini söyləməzdilər!

Eyni zamanda bu, "görəndə də bir şey deyə bilməyəcəklər" mənasına gəlirdi və Allah Rəsulu Hz.Əlinin əndişəsinə baxmayaraq, Bəni-Qureyzənin qalasına doğru irəliləməyə başlayır. Üseyd ibn Hudayr ordunun önündə hamıdan qabaq qalaya çatır və Bəni-Qureyzəyə səslənir:

– Ey Allah düşmənləri! Siz orada acından ölənədək qalalarınızın ətrafını tərk etməyəcəyik. İndi sizin vəziyyətiniz yuvasına sıxışdırılmış tülkünün vəziyyətindən o qədər də fərqlənmir!