Ən öndəkilər

İndi isə O (s.ə.s), peyğəmbərlik vəzifəsi verilmiş bir şəxs idi, həm də hər kəsin intizarla gözlədiyi Son Peyğəmbər! Kəbəni ilk günkü təmizliyinə məhz O qovuşduracaq, ilah kimi qəbul edilib ora yerləşdirilən saxta məbudları (bütləri) “taxtından salaraq” insanları haramlardan uzaqlaşdıracaqdı.

Ancaq bütün bunların baş verməsi üçün zaman lazım idi. Çünki milçəkləri öldürub bataqlığı qurutmaqla və məsələni kökündən həll etmək mümkün deyildi. Onunla birlikdə gələn ilahi bəyan təkcə Kəbədəki deyil, bütün dünyadakı bataqlığı qurutmaq amalına xidmət edirdi. Buna görə də hislərə qapılıb məsələni çıxılmaz vəziyyətə salmağın bir mənası yox idi.

Lakin Rəsulullahın (s.ə.s.) Hz. Əli və Hz. Zeyd kimi yaxınları ilə birlikdə Kəbəyə daxil olanda oradakı bütlərə qarşı davranışı zamanın dözülməzliyinə rəğmən, səbrin nə qədər çətin olduğunu göstərirdi. Belə ki, Rəsulullah (s.ə.s.) Zeyd ibn Harisə ilə Kəbəyə girəndə gördüyü bütlərdən narahat olmuş, əlinə götürdüyü bez parçasını isladıb onların üstünə vurmuş və:

− Allah o insanları qəhr etsin! Necə olub ki, yaratmaq məsələsində Allahla yarışmağa bir təşəbbüs göstərir və bunları düzəldirlər, − deyə tənbeh etmişdi.^[14]